Αποτελεί ρουτίνα στην καθημερινή ιατρική πράξη ασθενείς με πόνο στην μέση να αναφέρουν από μόνοι τους ή μετά από την διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας ως αίτιο του πόνου τους την κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είναι πάντα η κήλη αυτή που ευθύνεται για την οσφυαλγία; Και ποια πρέπει να είναι η θεραπευτική αντιμετώπιση;
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος βρίσκεται μεταξύ των σπονδύλων, συνδέει τους σπονδύλους μεταξύ τους και παίζει βασικό ρόλο στην απορρόφηση των κραδασμών. Μετά την ενηλικίωση αρχίζουμε σταδιακά να έχουμε ευρήματα εκφύλισης του δίσκου με το ποσοστό αυτό να είναι ανώ του 60% για άτομα πάνω από 40 ετών. Αυτό όμως δε συνεπάγεται ότι τα άτομα αυτά θα έχουν κάποια συμπτώματα ή ότι απαιτείται κάποιου είδους θεραπευτική παρέμβαση. Υπολογίζεται ότι μόνο το 5% από τις δισκοκήλες είναι συμπτωματικές, ενώ αποδεδειγμένα πλέον γνωρίζουμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό μπορεί αυτόματα να επαναρροφηθεί είτε αυτόματα είτε με την βοήθεια της συντηρητικής θεραπείας.
Οπότε ποιά μπορεί να είναι η αιτία της οσφυαλγίας;
Ο πόνος συχνότερα οφείλεται σε τραυματισμό, φλεγμονή ή δυσλειτουργία μυών, συνδέσμων, τενόντων ή των μεσοσπονδύλιων αρθρώσεων της περιοχής. Επίσης, σε χρόνιες περιπτώσεις εμπλέκεται και το κεντρικό νευρικό σύστημα στην παραγωγή του πόνου με άμεση επίδραση και στην ψυχολογία του ασθενούς, το οποίο σημαίνει ότι μπορεί να έχουμε σύμπτωματα οσφυαλγίας και το πραγματικό αίτιο να μην βρίσκεται στην οσφυική μοίρα της σπονδυλικής στήλης!
Μετά την κλινική εξέταση αποφασίζεται το είδος θεραπείας που πρέπει να ακολουθηθεί. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπείες, θεραπευτική άσκηση, εγχύσεις στεροειδών κ.λ.π. Πέραν της κλινικης εξέτασης η διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας και ηλεκτρομυογραφήματος αποτελούν χρήσιμα βοηθήματα στην αξιολόγηση κάθε καταστάσης. Συνήθως σε χρονικό διάστημα δύο μηνών έχουμε ύφεση των συμπτωμάτων στο 90% των περιπτώσεων, ενώ σε πολύ λίγες περιπτώσεις απαιτείται κάποιου είδους επέμβαση.
Χειρουργική επέμβαση χρήζουν οι περιπτώσεις με νευρολογική σημειολογία (παράλυση, νευροπαθητικός πόνος ή μούδιασμα του ποδιού) και όταν αποτύχει μια ολοκληρωμένη συντηρητική θεραπεία. Επιπρόσθετα, επείγουσα αντιμετώπιση χρήζει η περίπτωση της υπουριδικής συνδρομής που εκδηλώνεται με διαταραχές από την ουροδόχο κύστη και το έντερο και μούδιασμα δίκην σέλας στην περιοχή του περινέου.
Η συντηρητική θεραπεία αποτελεί την θεραπεία εκλογής στο πλήθος των περιπτώσεων, λαμβάνοντας πάντα υπόψιν ότι κάθε ασθενής χρήζει εξατομικευμένου θεραπευτικού πρωτοκόλλου και ότι κάποιο είδος άσκησης στο σύνολο των περιπτώσεων πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Το χρονικό διάστημα της αποθεραπείας μπορεί να είναι και μεγαλύτερο των δυο μηνών ειδικά στις περιπτώσεις που απαιτείται ψυχολογική υποστήριξη, ενδυνάμωση ή απώλεια βάρους .
Comments